page-titleCategory Home

Kará
Czas leci niezmiernie szybko i nawet nie wiem, kiedy te miesiące zleciały. Ponieważ dostałem list od katechisty, że ich kaplica została ukończona i dobrze by było, abym ją poświęcił. Postanowiłem, że Zesłanie Ducha świętego będzie idealnym na to momentem.
Musiałem dostać się do Phom (ok 50km od Old Fangak), stamtąd zaś piechotą do Kara. Ponieważ zbliżała się niedziela zesłania, poinformowałem przez radio katechistę, że przybędę. Zacząłem czekać na lokalną łódź, czyli spakowany codziennie rano pytałem czy coś płynie w tamtym kierunku. W piątek udało mi się dostać na metalową balię. Jednak w połowie drogi zaczęło padać i zrobiło się zimno. Od razu ktoś rozłożył dwie potężne plandeki, aby się nimi nakryć i wszystko to co ze sobą zabraliśmy...

Tak to szykuję się na kolejny czas w buszu. Nie będzie mnie od 26go maja do około pierwszego lipca. Mam długą podróż i wiele wiosek do odwiedzenia. Proszę o modlitwę na ten czas.

W Old Fangak spadł pierwszy deszcz. Jednak nie jest on tak bardzo obfity i wciąż nie jest w stanie zasklepić wszystkie pęknięcia w ziemi, gdzie niektóre są tak głębokie, że nie widać dna. Więc wciąż trzeba podlewać drzewa, aby dotrwały do pory deszczowej – czyli jeszcze z miesiąc. Mój ogródek nie przynosi owoców, ale tak naprawdę nie mam na niego czasu, ponieważ będąc sam na misji, mam modlitwy i odwiedziny wiosek. Więc po moim posadzeniu pomidorów, papai czy szpinaku ujrzałem tylko trawę i chwasty.

Kwoinlo i modlitwa za naszego zmarłego katechistę

Ostatnio wybyłem się na kilka dni do wioski Kwoinlo, ponieważ zaprosiła mnie rodzina katechisty, Jakuba, który niedawno zmarł...

Gotowi do podróży

Święta, święta i po świętach. Zaczął się czas prania i sprzątania po moim powrocie. A ponieważ jestem sam na misji, mam pod sobą parafię i klasy 7 i 8 szkoły podstawowej. Jednak wciąż wracam myślami z przebytego czasu na terenach Mareang, gdzie spędziłem moje Święta Wielkanocne.

Spakowany i gotowy, czekałem na temat wieści, kiedy znajdzie się łódź, która zabierze mnie to Widier (okolice Toch, gdzie w zeszłym roku spędziłem święta Comboniego). Okazało się, że nie czekaliśmy długo, czwartek 30 marca, z samego rana łódź była gotowa. Oczywiście nic to nie mówi, ponieważ łódź odpłynie, kiedy będzie pełna. Siedzimy w metalowej balii i czekamy. Już kolejny raz mam szczęście, że przewożą worki z sorgo, więc mam na czym usiąść. Wypływamy...

Nasza wspólnota

Czas na naszej placówce misyjnej powoli idzie do przodu. Dzień za dniem, który nie przynosi większych nowości. Czasami może i nawet rutynę codziennego życia. Modlitwa poranna 6.45, Msza 7.00, śniadanie, które nie przynosi nowości i składa się z kawy i kilku herbatników – a może coś zostało z kolacji, więc przeglądamy wszystkie garnki. Trwa u nas kurs dla katechistów, więc o 9.00 mam spotkanie na temat prawd naszej wiary. Jeszcze język idzie kiepsko, więc korzystam z pomocy tłumacza. Następnie naprawy w domu, których nie ma końca. Musimy się przygotować do pory deszczowej, więc kolej na naprawę rynien. Udało nam się zbudować kaplicę, ogrodzić ogródek, który jeszcze wygląda jak pustynia i postawić nową klasę dla uczniów. Dodatkowo coś się popsuje, coś spali albo coś cieknie...

Wioska Wanglel

Środa Popielcowa Old Fangak

Niedzielę postanowiłem spędzić w niedalekiej wiosce. Ponieważ wioska leży 13 km od Old Fangak najlepiej wyruszyć w sobotę po obiedzie i wrócić w Niedzielę po Mszy. Tak też postanowiliśmy i zaczęliśmy podstawowe przygotowania.

Na pewno była to rozgrzewka przed zbliżającą się konkretniejszą moją podróżą, gdzie będę w buszu ponad miesiąc, obchodząc część kaplic należących do naszej parafii. Tam też spędzę święta Paschalne.

Choć to tylko jedna noc i tak z podstawowych rzeczy nie mogłem zrezygnować. Każdy przypominał mi, pamiętaj o papierze toaletowym. Dodatkowo, dwa prześcieradła, moskitiera, przybory do Mszy – czyli mały ksiądz (komunikanty, trochę wina), woda, latarka, i podstawowe przybory oraz ubrania...

Czas wojny w Południowym Sudanie nie pomaga nam w prowadzeniu pracy pastoralnej. Większość ludzi musi żyć bez sakramentów, ponieważ na ich terenie obecny jest tylko katechista. Jednak pomimo tych wszystkich trudności staramy się służyć jak największej ilości ludzi.
Dwa tygodnie temu zamieszki zrodziły się na terenach Kajo Keji. Jak ktoś śledzi mojego bloga to opisywałem ten teren w 2013 roku, kiedy to z radością mogłem informować o powstających studniach i o naszym zaangażowaniu w edukację. Jeszcze do niedawna wysyłaliśmy do tej szkoły naszych uczniów z Old Fangak. Obecnie tereny Kajo Keji opustoszały a ludność musiała szukać schronienie w Ugandzie. Jeden z naszych ojców pisał tydzień temu, że na Niedzielnej Mszy pojawiło się zaledwie kilka osób...