Wakacje się skończyły i przyszedł czas aby wejść w codzienność parafii Yirol. Pierwszy tydzień nie należał do spokojnych ponieważ ludzie się zaczęli schodzić z różnymi problemami. W ciągu trzech miesięcy wiele się wydarzyło, tych dobrych ale i tez tych złych rzeczy; coś zginęło, ktoś się pobił inni się nie odzywają. Potrzebowałem trochę czasu aby wyjść na prostą i wiele godzin rozmów.

Wczoraj rozpoczęliśmy świętowanie uroczystości Daniela Comboniego, które zgromadziło ludzi razem i umocniło ich w jedności. Młodzież przygotowała teren przed kościołem, a grupy rozpoczęły próby.

Wczoraj rozpoczęliśmy nasze świętowanie marszem przez miasto. Cztery szkoły i grupy parafialne. Następnie rozpoczęliśmy Mszę świętą i wtedy lunął deszcz...

Witam Was wszystkich bardzo serdecznie.

Pisząc ten wpis chciałbym Was bardzo serdecznie zaprosić do wsparcia naszego dzieła jakim jest budowa dwóch kaplic w naszej Parafii w Yirol. Dzięki pracy i wsparciu Fundacji Piotra Skargi wierzymy, że to będzie możliwe. 

Jeżeli chcecie się dowiedzieć czegoś więcej zapraszam na stronę: dlasudanu.pl

Nasza Szkółka Niedzielna dzisiaj świętuje. Dzięki dobroczyńcom; Rodzinie Pana Jacka i ks. Henrykowi z Ciechocinka, dzieci mogą się cieszyć nowym holem. Większym i odmalowanym.

Ostatnie zmagania

Tak to zaniedbałem się w prowadzeniu mojego bloga. Ostatnie dwa miesiące nie należały dla mnie do najłatwiejszych. Pora sucha, aż do dzisiaj dawała się wszystkim we znaki. Słońce dosłownie paliło, a wiatrak w moim pokoju bił jedynie gorącym powietrzem z rozgrzanej blachy dachu. Po takim dniu człowiek jest padnięty i myśli, co zrobić, aby chociaż na chwilkę zasnąć. Tak to wpadłem na genialny sposób, aby pościel zamaczać w wodzie i łóżko postawić pod wiatrakiem. Oczywiście pościel była sucha po 15 minutach, ale chwila wytchnienia była, co dało mi szansę na zaśnięcie. Więc polecam, sprawdza się 😉

Te ostatnie dwa miesiące były dla mnie wyjątkowe, ponieważ byłem sam na misji. Obowiązków dużo, a nie było, z kim się nimi podzielić...

Po chwili mała główka wyłoniła się spoza moich drzwi. Małe, czarne oczka spoglądały na mnie, przyglądając się i czekając na moją reakcję. Spojrzałem na niego z uśmiechem, witając się; ku dual, rzekłem. Chłopiec dalej spoglądał na mnie nic nie odpowiadając. Nie jest mi on obcy, jest to syn naszego stróża. Jednak zawsze przychodził w odwiedziny ze starszą siostrą albo bratem, teraz przyszedł w odwiedziny sam. Tak to i ja nie zwracałem na niego uwagi kontynuując moją pracę. Byłem przekonany, że sobie pójdzie, bo przeważnie się mnie bał.

Jednak chłopiec małymi kroczkami przeszedł przez mój pokój i wczołgał się na łóżko. Posiedział na nim chwilę, cały czas mając wzrok utkwiony na mnie...

Na początku przyjmijcie ode mnie najszczersze życzenia Bożonarodzeniowe. Dla nas wszystkich jest to czas nadziei i radości, ponieważ to właśnie dzieciątko Jezus jest tym, który daje nam nadzieję na lepsze jutro, o które proszą także ludzie Południowego Sudanu. Poprzez Jego przyjście na świat już nie jesteśmy sami. To On dodaje odwagi i przypomina nam, że przyszedł do NAS, dla NAS i aby być z NAMI. Pragnie tylko abyśmy, Go przyjęli, do naszych domów, rodzin i serc. Bądźcie dzielni i odważni w trwaniu przy Nim tak jak to zrobili pasterze; przybyli, zobaczyli, uwierzyli i zaczęli głosić.

Ponieważ niedawno były moje urodziny, dziękuję Wam Wszystkim za dobre słowo, życzenia, modlitwę...

Rozpoczęły się wakacje i w Yirolu ucichło. Szkoły podstawowe i średnie miały dwa tygodnie na egzaminy, a po nich rozpoczęły się wakacje, które potrwają do lutego. W naszych trzech szkołach dzieci otrzymają świadectwa 14 grudnia. Zaś nasze przedszkole prowadzone przez siostry już mogą się cieszyć codzienną zabawą i wolnym czasem – koniec szkoły. 

Dla naszego przedszkola był to szczególny czas ponieważ po trzech latach istnienia przedszkola, przeżywaliśmy pierwszą graduację naszego przedszkola. Po trzech latach nauki nasze dzieciaki są gotowe, aby podjąć naukę w szkole podstawowej. 

Gratulacje.

Finał piłki nożnej i siatkowej – Puchar Comboniego

Podczas ostatnich tygodni wszystkie szkoły rywalizowały ze sobą, aby dowieść, która jest najlepsza w piłce nożnej i siatkowej. Zawody były podzielone między szkoły podstawowe i średnie, piłka nożna między chłopakami i piłka siatkowa między dziewczętami.

Przyszedł czas na wielkie finały, które zakończyły całą rywalizację i wyłoniły zwycięzcę otrzymując Puchar Comboniego.  W piłce siatkowej Szkoła Podstawowa św. Krzyża pokonała Szkołę Podstawową Dziewcząt. W piłce nożnej Szkoła Podstawowa św. Krzyża pokonała Szkołę Podstawową Nadzieja – 1:0.

Kolejnego dnia nadszedł finał szkół średnich. Tak to w piłce siatkowej Szkoła średnia Standard pokonała Szkołę Średnią Panakar...

W tym roku Święto Daniela Comboniego przeżywałem w Yirol, w miejscu, które ciągle poznaje. Poprzez różne wyjazdy nasza wspólnota się uszczupliła i pozostałem z dwoma starszymi ojcami, Giovannim i Josephem. Ponieważ wszystko było przygotowywane przez nasze szkoły, wiedziałem, że wszystko zostanie dopięte na ostatni guzik.

Uczniowie już tydzień wcześniej gromadzili się w szkole na kilka godzin lekcji i na próbach związanych z Kombonim. Szkoły, grupy i klasy próbowały coś przygotować, aby upiększyć zbliżające się święto. Postanowiliśmy, że 7go będziemy świętować w szkole św. Daniela Komboniego, a 10go w szkole Świętego Krzyża. Oczywiście podczas każdego święta największą atrakcją są dzieci z przedszkola świętej Bakhity...